O książce: 2005 / Stare, powolne i niezdarne, pozbawione blasku. Eskortowali konwoje i ostrzeliwali wybrzeże. Nigdy nie wdali się w walkę ze swoim rodzajem, choć mieli taki właśnie zamiar, lecz brutalna rzeczywistość militarna okazała się inna. Byli za starzy – najmłodszy miał na początku II wojny światowej 18 lat, najstarszy 28 lat. Część z nich przeszła kapitalny remont wraz z wymianą elektrowni, co pozwoliło zwiększyć prędkość maksymalną do 23 węzłów, jednak większość zachowała oryginalne elektrownie i nie mogła rozpędzać się szybciej niż 20 węzłów. Pierwotnie nie były piękne, a liczne naprawy i modernizacje jeszcze bardziej zniekształciły ich niezbyt piękne oblicze. Dali się wciągnąć w historię: znaleźli się we właściwym miejscu o właściwym czasie. To miejsce nazywało się Pearl Harbor! Był wczesny niedzielny poranek 7 grudnia 1941 roku. Ale oni przeszli już do historii, uczestnicząc i wygrywając słynną bitwę w Cieśninie Surigao – ostatnią bitwę pancerników w historii. Do wybrzeży Japonii dotarli cztery lata po Pearl Harbor. Są to stare pancerniki Marynarki Wojennej USA, które były bezlitośnie krytykowane i które pod każdym względem były gorsze od szybkich amerykańskich pancerników nowych projektów. To oni jako pierwsi po zakończeniu wojny poszli pod palnik do spawania gazowego…